Stage Aruba
Door: MichelleWijnen
05 April 2011 | Aruba, Noord
Dag 1
Vrijdag 18 maart
’s Ochtends om 6 uur opgestaan, niet dat ik geslapen had ofzo :p, zodat we met zn allen om 7 uur in de auto konden zitten, op weg naar Schiphol. Rond 9 uur aangekomen op Schiphol, Ronald (die er al om 8 uur was) en Maartje stonden hun koffers al in te checken. Om half 10 kwam ook Cornelie aan en daarna was het dus tijd om afscheid te nemen van onze ouders, erg emotioneel allemaal :). Eenmaal door de douane kwam Cornelie er (gelukkig meteen al) achter dat ze haar sticker kwijt was geraakt, nadat ze die had opgehaald hebben we aan alle verdere controles die sticker laten zien, bleek dus dat dat gewoon is voor als je koffers kwijt raken ha haa... Maargoed: Toen op zoek naar onze gate, onderweg nog even wat te eten en drinken gekocht. We moesten door een bodyscan, dat is tegenwoordig standaard, toen nog even gefouilleerd en daarna konden we het vliegtuig in. Het bleek nog mee te vallen want de vliegreis was een uurtje korter dan dat we hadden verwacht; het was nu maar 10 en half uur ofzo. Onderweg heerlijk weer gehad, boven de wolken schijnt de zon. Helaas was het anders toen we aankwamen. Toen we landen zagen we al dat de lucht helemaal donker was en het regende, het was echter wel bloedheet toen we uit het vliegtuig stapten. Eenmaal door de douane (THANK GOD) werden we op gewacht door ons contactpersoon Jan Schaafsma. Ook zijn vrouw en een vriend waren met de auto gekomen zodat we allemaal met onze koffers meekonden. Het was een nationale feestdag omdat Aruba zoveel (5? Volgens Ronald 25) jaar onafhankelijk was, dus alles was dicht en het was best druk op de weg. Onderweg brak helaas een dikke watersnoodramp uit. In Aruba kennen ze geen putten en dit lijdt dus wel eens tot grote problemen. Het was dus echt ‘geweldig’ dat wij op zo’n probleemdag mochten aankomen. We reden daar dus op de weg, wat nu een rivier was geworden. Het water stroomde tot over de stoepranden, het werd steeds erger en het ging steeds harder regenen. Toen we er bijna waren stonden er auto’s langs de kant. Maar wij ‘voeren’ gewoon door. Cornelie, Maartje en ik zaten bij Jan in de auto. Op een gegeven moment zegt Maart: Huh mn sokken worden nat!. Bleek dus dat de hele bodem van de auto al onder water stond. Ongeveer een seconde later sloeg dan ook de motor af; de auto was verzopen. Ronald en Richard, die bij die vriend in de auto zaten, kwamen ons helpen, de motor wilde helaas nog steeds niet starten en dus hebben ze ons maar aan de kant geduwd. De auto van Jan zn vriend kon wel door het water en daarmee zijn we het laatste stuk gereden. Bij Blue Village hebben we alle papieren ingevuld en konden we naar onze appartementjes. Maartje en Cornelie hadden er samen 1 en Richard en Bas ook. Ronald en ik zouden apart een studio nemen. Mijn studio was vrij groot, maar ook vrij eenzaam :). In ronald zn studio liepen mieren en in die van Maart en Corn hadden een lekkage, en er liepen ook wat beesten, waaronder een hagedis! Ronald sliep die nacht dus maar bij mij en Cornelie en Maartje hebben nog nieuw linnen en handdoeken moeten halen, ook moesten ze nog wachten op hun koffers die bij de vrouw van Jan in de auto zaten. Uiteindelijk lagen we om 3 uur Nederlandse (10 uur Arubaanse) tijd in ons bedje en ik heb geslapen als een roosje.
Dag 2
Zaterdag 19 maart
s’ Ochtends ontbeten bij Richard en Bas, die waren al vroeg naar de supermarkt gelopen. Daarna zijn we zelf ook maar op pad gegaan om wat voedsel in huis te halen. Vanaf Blue Village is het ongeveer 10 minuten lopen naar de supermarkt. De wegen ernaartoe stonden nog behoorlijk onder water en gelukkig kregen we van wat vriendelijke Arubanen een lift aangeboden! We sprongen dus in de laadruimte van het busje en daar zaten we tussen de sla. Nadat we alle boodschappen hadden opgeruimd namen Ronald en ik nog even snel een duik in het zwembad en daarna gingen we met Jan Schaafsma naar onze werkplekkies voor de kennismaking. Eerst naar Que Pasa? Het restaurant waar ik mag werken. Ik had deze middag al een collega van mij ontmoet, Stephan, hij is onze buurman in BV. Bij Que Pasa was het binnen heel gezellig, eerst een rondleiding gehad. De keuken was echt best wel heel groot en het restaurant heeft ook een bovenverdieping met bar. Deze is eigenlijk helemaal in de openlucht en er gaat vanuit daar een liftje naar de keuken beneden.
Stijn Beekers; de manager, vertelde even hoe het er allemaal aan toe gaat en wat er van me werd verwacht enzo. Ik kreeg de menukaart mee naar huis plus de uitleg ervan. Que Pasa is het enige restaurant op het eiland dat met een krant werkt. Hier staat dus wat in over het restaurant, of er nog speciale dingen zijn gebeurt (wat er te doen is met feestdagen etc.) en dus ook het menu. Verder werken we daar met van die borden (waar je met krijt op moet schrijven) en daar komt elke dag het dagmenu op te staan. Dit is elke dag anders en moeten alle personeelsleden uit hun hoofd weten! Dit bord word ook gewoon echt op een stoel voor de gasten neergezet en dat is dus ook weer iets speciaals. Daarna naar Yemanja, wat in dezelfde straat zit!, voor Bas en Ronald. Dit was ook een heel leuk ding, en een dochterbedrijf van Que Pasa. Que Pasa is meer het informele chille bedrijf en Yemanja is allemaal wat luxer en kleiner. We wilde ook nog even een simkaart kopen, dus wij naar die Digicel winkel Hebben ze gewoon maar 1 simkaart, Looseerss. Toen bracht Jan ons weer terug en hadden we een meeting, zodat hij ons wat meer kon vertellen over het eiland. Zo vinden de Arubanen het blijkbaar niet leuk dat wij komen werken omdat we dan hun fooien inpikken (gelukkig zit ik bij een nederlands bedrijf). Ook vertelde hij wat over het rijgedrag hier. Niemand houdt zich aan de verkeersregels omdat niemand weet wat de regels zijn. Rijden met drank op is hier heel normaal. Wordt je aangehouden dan zegt de politie: Oke rij maar, dan komen wij achter je aan, als je te veel slingert dan krijg je een lift. Niks geen boete dus.. s’ Avonds spaghetti gegeten bij Bas en Richard. Het duurde ongeveer 2 uur (SERIEUS) om het water aan de kook te krijgen dus aten we pas om 10 uur ofzo.
Dag 3
Zondag 20 maart
Eerst weer wat boodschapjes gedaan en daarna namen we een taxi naar Herz Autoverhuur omdat dat hier toch de beste schijnt te zijn. Corny en Maart gingen al naar het strand. Toen we bij Herz waren aangekomen bleek dat ze op zondag geen auto’s verhuren voor lange termijn ofzo. Dus toen ook maar lekker gelijk door naar het strand. Toen ik uitstapte had ik echt zoown WAAAUW moment, het is daar allemaal echt zooo mooi!! Helaas was ik mijn camera vergeten.. (zag ook nog een enorme hagedis) toen gingen we Cornelie een Maartje zoeken, wat toch wel een kwartier lopen bleek te zijn, en wat een hitte! Het is wel echt geweldig daar, die mooie blauwe zee. Dus heerlijk op het strand onder een parasolletje gelegen, gezwommen en bruin geworden/verbrand. Cornelie zijn toen eerst daar wat in dat strandtentje wat gaan eten, daar liep ook een jongen stage die ons de oren van de kop lulde, wel gezellig. Op Aruba krijg je ook altijd bij al het eten gratis water en dat wordt dan steeds bijgevuld. Toen weer naar huis (Blue Village) om onzen soep te eten. Wat trouwens ook handig is aan onze stageplekken is dat we gewoon daar kunnen eten. Als ik om 18.00 moet beginnen kan ik om 17.15 aanwezig zijn om mee te eten. s’ Avonds gingen we terug naar Mumba beach want daar scheen het leuk te zijn. Wij waren er niet echt kapot van, de enige plek die we konden krijgen was op een plaats die extreem verlicht was en die Arubanen staan daar allemaal maar een beetje, niks dansen ofzo.. Maar het was opzich wel gezellig omdat wij gewoon gezellig zijn natuurlijk. Maar toen gebeurde er eindelijk iets. Er kwam zoown Amerikaan die naar de kruk wees en iets mompelde, dus wij: ‘Yeah sure’, dus bedoeld als Neem maar mee. Gaatie zitten! Ze vroegen hoe wij als nederlanders Amerikanen zien, of we ze dom vonden enzo. Waarop Cornelie antwoordde: No, just fat. (Deze vielen overigens reuze mee) Nou wij een tijdje met hun zitten praten alleen de stemming sloeg al snel om toen 2 van hun ruzie kregen. Uiteindelijk wilde ze echt gaan vechten terwijl het er zo’n beetje om ging wie nou een betere vriend was voor wie ofzo. Nee johh jullie zijn helemaaal niet dom :).
Nou hun dus maar naar huis en Ronald wilde graag over het strand terug lopen, hij wilde naar het punt lopen waar we op de heenreis ook werden afgezet alleen dat bleek toch wel heel erg ver en daarom gingen we een strandje eerder eruit. Toen zagen we daar die Amerikaanse jongens weer lopen, deze keer waren die vervelende er niet bij. Ze vonden dat we maar mee moesten gaan naar het casino en het was pas 12 uur dus dat deden we maar. Cornelie kreeg 10 dollar van een zo’n jongen en we wonnen daar nog 30 dollar bij :), uiteindelijk toch een geslaagde avond dus.
Dag 4
Maandag 21 maart
We moesten deze dag veel regelen. Eerst zijn we naar Oranjestad getaxied om daar een persoonsnummer voor Bas en Ronald aan te vragen bij het belastingkantoor, die hebben zij nodig voor hun werk. Naar een uurtje te hebben gewacht en geholpen te zijn, zijn we de stad ingelopen om voor iedereen nog een sim kaart te kopen. Hierna door naar weer een ander ding om internet te kopen. Blue Village heeft ons namelijk verteld dat dat allemaal inclusief is maar dat bleek dus weer eens niet zo te zijn. Hier ook nog een uur gewacht dus daarom hebben we geen tijd meer gehad om nog te kijken of we een auto konden huren. Want om 1 uur moest Bas alweer aan het werk, die had zijn eerste werkdag bij Yemanja. Wij wilde eigenlijk nog even de stad in maar ik had zo’n last van mijn voeten (blaren enzo) dat ik nauwelijks nog kon lopen. Daarom zijn Ronald en ik nog even bij de KFC gaan zitten en hebben we vervolgens maar weer een taxi gebeld naar huis. Thuis aangekomen leek het alsof internet echt maar voor 1 laptop was, toen Ronald zijn internet had uitgeschakeld kon ik namelijk nog steeds niet op mijn eigen laptop op internet. Ik moest die avond om half 5 op mijn werk zijn maar ik zat er toen echt even helemaal doorheen. Had slecht geslapen die nacht, alles leek even mis te gaan en ik kon gewoon niet meer op mn voeten staan. Zelfs als ik er niet op stond deed ie zeer.. dus ik zat erg tegen mn eerste werkdag op. Na een blaarpleister van Ronald en een koude douche (niet dat we hier op BV warm water hebben hoor) ging het wel wat beter. Mijn eerste dag bij Que Pasa viel dan ook heel erg mee. Ik werkte samen met Stijn, Danielle en Stephan op de bovenverdieping. Echt leuke collega’s en ik voelde me al snel op mn plek. Van mn voet gelukkig nauwelijks last gehad door die magische blaarpleister en lekker kunnen werken. Ik moest een beetje dingen wegbrengen en uithalen en hoefde verder gelukkig nog niks uit mijn hoofd te weten. Toen boven iedereen weg was liet Stephan mij zien hoe alles afgesloten moet worden. Daarna gingen we beneden verder werken voor de mensen die nog aan de bar zaten. Ronald kwam tegen 12 uur ook binnen, hij was toen net klaar met werken. Daar lag hij dan half dood op dat barkrukje. Wij moesten nog opruimen en waren tegen 1 uur klaar.
Dag 5
Dinsdag 22 maart
Dit was de eerste werkdag voor Maartje en Cornelie.
Ik moest die avond weer, net zoals de rest van de week, om kwart over 5 er zijn. Ik kon deze avond met Stephan meerijden dus dat was wel fijn. Weer gezellig gewerkt en op het einde zitten er dan alleen nog maar werknemers aan de bar te zuipen, das wel grappig. Bij Que Pasa is het ook zo dat werknemers na 23.00 uur onder werktijd gewoon mogen drinken. Stephan wilde nog even naar Chaos, dit is een kroeg waar heel veel collega’s na sluitingstijd nog even heen gaan, dus ik ging even mee. Het was daar wel erg gezellig en heb weer veel nieuwe mensen ontmoet, waaronder nog meer collega’s en wat vaste klanten van QP. Elmar, een vriend van Stef, kwam ons ophalen. Hij drinkt zelden, alleen met feestjes ofzo en daarom is hij ook vaak de bob.
Dag 6
Woensdag 23 maart
Ik had de heeele dag vrij! Alleen wel in mn eentje.. om 3 uur moesten Corny en Maart beginnen en om 1 uur Ronald. Wij hebben dus tot ongeveer 1 uur bij het zwembad gelegen, waar ik echt gruwelijk verbrand ben! Daar lagen van die Arubanen die ons de hele tijd zaten aan te staren, echt vet vervelend. Daarna een beetje opgeruimd en achter de laptop gezeten. Toen Maartje en Cornelie ook ging werken ben ik toch nog even in mn eentje bij t zwembad gaan liggen met mn boekje erbij. Al snel kwamen die Arubanen weer naar buiten en die begonnen zich een beetje uit te sloven met hun fiets. Uiteindelijk belandde die fiets dus in het zwembad wat wel erg amusant was. ’s Avonds moest ik ook in mn eentje eten, dat vond ik wel stom, had ook eeecht geen zin om boodschappen te doen, dus dat deed ik dan ook maar niet:). Toen bleef er nog over: Brood of kijken wat er bij de bar te eten viel. Ik koos voor het laatste. Ik nam een tijdschrift mee zodat ik nog wat te doen had daar, en bestelde een hamburger. Die hamburger was echt goed te eten! (stiekem niet verwacht) en toen ik weer terug liep werd ik nog aangesproken door die Arubanen van t zwembad, die stonden daar met zn allen te poolen. Ik dacht Ach heb toch niks beter te doen dus ben met ze in gesprek gegaan. Was eigenlijk nog best wel gezellig, zelfs nog een potje gepoold.
Vrijdag 18 maart
’s Ochtends om 6 uur opgestaan, niet dat ik geslapen had ofzo :p, zodat we met zn allen om 7 uur in de auto konden zitten, op weg naar Schiphol. Rond 9 uur aangekomen op Schiphol, Ronald (die er al om 8 uur was) en Maartje stonden hun koffers al in te checken. Om half 10 kwam ook Cornelie aan en daarna was het dus tijd om afscheid te nemen van onze ouders, erg emotioneel allemaal :). Eenmaal door de douane kwam Cornelie er (gelukkig meteen al) achter dat ze haar sticker kwijt was geraakt, nadat ze die had opgehaald hebben we aan alle verdere controles die sticker laten zien, bleek dus dat dat gewoon is voor als je koffers kwijt raken ha haa... Maargoed: Toen op zoek naar onze gate, onderweg nog even wat te eten en drinken gekocht. We moesten door een bodyscan, dat is tegenwoordig standaard, toen nog even gefouilleerd en daarna konden we het vliegtuig in. Het bleek nog mee te vallen want de vliegreis was een uurtje korter dan dat we hadden verwacht; het was nu maar 10 en half uur ofzo. Onderweg heerlijk weer gehad, boven de wolken schijnt de zon. Helaas was het anders toen we aankwamen. Toen we landen zagen we al dat de lucht helemaal donker was en het regende, het was echter wel bloedheet toen we uit het vliegtuig stapten. Eenmaal door de douane (THANK GOD) werden we op gewacht door ons contactpersoon Jan Schaafsma. Ook zijn vrouw en een vriend waren met de auto gekomen zodat we allemaal met onze koffers meekonden. Het was een nationale feestdag omdat Aruba zoveel (5? Volgens Ronald 25) jaar onafhankelijk was, dus alles was dicht en het was best druk op de weg. Onderweg brak helaas een dikke watersnoodramp uit. In Aruba kennen ze geen putten en dit lijdt dus wel eens tot grote problemen. Het was dus echt ‘geweldig’ dat wij op zo’n probleemdag mochten aankomen. We reden daar dus op de weg, wat nu een rivier was geworden. Het water stroomde tot over de stoepranden, het werd steeds erger en het ging steeds harder regenen. Toen we er bijna waren stonden er auto’s langs de kant. Maar wij ‘voeren’ gewoon door. Cornelie, Maartje en ik zaten bij Jan in de auto. Op een gegeven moment zegt Maart: Huh mn sokken worden nat!. Bleek dus dat de hele bodem van de auto al onder water stond. Ongeveer een seconde later sloeg dan ook de motor af; de auto was verzopen. Ronald en Richard, die bij die vriend in de auto zaten, kwamen ons helpen, de motor wilde helaas nog steeds niet starten en dus hebben ze ons maar aan de kant geduwd. De auto van Jan zn vriend kon wel door het water en daarmee zijn we het laatste stuk gereden. Bij Blue Village hebben we alle papieren ingevuld en konden we naar onze appartementjes. Maartje en Cornelie hadden er samen 1 en Richard en Bas ook. Ronald en ik zouden apart een studio nemen. Mijn studio was vrij groot, maar ook vrij eenzaam :). In ronald zn studio liepen mieren en in die van Maart en Corn hadden een lekkage, en er liepen ook wat beesten, waaronder een hagedis! Ronald sliep die nacht dus maar bij mij en Cornelie en Maartje hebben nog nieuw linnen en handdoeken moeten halen, ook moesten ze nog wachten op hun koffers die bij de vrouw van Jan in de auto zaten. Uiteindelijk lagen we om 3 uur Nederlandse (10 uur Arubaanse) tijd in ons bedje en ik heb geslapen als een roosje.
Dag 2
Zaterdag 19 maart
s’ Ochtends ontbeten bij Richard en Bas, die waren al vroeg naar de supermarkt gelopen. Daarna zijn we zelf ook maar op pad gegaan om wat voedsel in huis te halen. Vanaf Blue Village is het ongeveer 10 minuten lopen naar de supermarkt. De wegen ernaartoe stonden nog behoorlijk onder water en gelukkig kregen we van wat vriendelijke Arubanen een lift aangeboden! We sprongen dus in de laadruimte van het busje en daar zaten we tussen de sla. Nadat we alle boodschappen hadden opgeruimd namen Ronald en ik nog even snel een duik in het zwembad en daarna gingen we met Jan Schaafsma naar onze werkplekkies voor de kennismaking. Eerst naar Que Pasa? Het restaurant waar ik mag werken. Ik had deze middag al een collega van mij ontmoet, Stephan, hij is onze buurman in BV. Bij Que Pasa was het binnen heel gezellig, eerst een rondleiding gehad. De keuken was echt best wel heel groot en het restaurant heeft ook een bovenverdieping met bar. Deze is eigenlijk helemaal in de openlucht en er gaat vanuit daar een liftje naar de keuken beneden.
Stijn Beekers; de manager, vertelde even hoe het er allemaal aan toe gaat en wat er van me werd verwacht enzo. Ik kreeg de menukaart mee naar huis plus de uitleg ervan. Que Pasa is het enige restaurant op het eiland dat met een krant werkt. Hier staat dus wat in over het restaurant, of er nog speciale dingen zijn gebeurt (wat er te doen is met feestdagen etc.) en dus ook het menu. Verder werken we daar met van die borden (waar je met krijt op moet schrijven) en daar komt elke dag het dagmenu op te staan. Dit is elke dag anders en moeten alle personeelsleden uit hun hoofd weten! Dit bord word ook gewoon echt op een stoel voor de gasten neergezet en dat is dus ook weer iets speciaals. Daarna naar Yemanja, wat in dezelfde straat zit!, voor Bas en Ronald. Dit was ook een heel leuk ding, en een dochterbedrijf van Que Pasa. Que Pasa is meer het informele chille bedrijf en Yemanja is allemaal wat luxer en kleiner. We wilde ook nog even een simkaart kopen, dus wij naar die Digicel winkel Hebben ze gewoon maar 1 simkaart, Looseerss. Toen bracht Jan ons weer terug en hadden we een meeting, zodat hij ons wat meer kon vertellen over het eiland. Zo vinden de Arubanen het blijkbaar niet leuk dat wij komen werken omdat we dan hun fooien inpikken (gelukkig zit ik bij een nederlands bedrijf). Ook vertelde hij wat over het rijgedrag hier. Niemand houdt zich aan de verkeersregels omdat niemand weet wat de regels zijn. Rijden met drank op is hier heel normaal. Wordt je aangehouden dan zegt de politie: Oke rij maar, dan komen wij achter je aan, als je te veel slingert dan krijg je een lift. Niks geen boete dus.. s’ Avonds spaghetti gegeten bij Bas en Richard. Het duurde ongeveer 2 uur (SERIEUS) om het water aan de kook te krijgen dus aten we pas om 10 uur ofzo.
Dag 3
Zondag 20 maart
Eerst weer wat boodschapjes gedaan en daarna namen we een taxi naar Herz Autoverhuur omdat dat hier toch de beste schijnt te zijn. Corny en Maart gingen al naar het strand. Toen we bij Herz waren aangekomen bleek dat ze op zondag geen auto’s verhuren voor lange termijn ofzo. Dus toen ook maar lekker gelijk door naar het strand. Toen ik uitstapte had ik echt zoown WAAAUW moment, het is daar allemaal echt zooo mooi!! Helaas was ik mijn camera vergeten.. (zag ook nog een enorme hagedis) toen gingen we Cornelie een Maartje zoeken, wat toch wel een kwartier lopen bleek te zijn, en wat een hitte! Het is wel echt geweldig daar, die mooie blauwe zee. Dus heerlijk op het strand onder een parasolletje gelegen, gezwommen en bruin geworden/verbrand. Cornelie zijn toen eerst daar wat in dat strandtentje wat gaan eten, daar liep ook een jongen stage die ons de oren van de kop lulde, wel gezellig. Op Aruba krijg je ook altijd bij al het eten gratis water en dat wordt dan steeds bijgevuld. Toen weer naar huis (Blue Village) om onzen soep te eten. Wat trouwens ook handig is aan onze stageplekken is dat we gewoon daar kunnen eten. Als ik om 18.00 moet beginnen kan ik om 17.15 aanwezig zijn om mee te eten. s’ Avonds gingen we terug naar Mumba beach want daar scheen het leuk te zijn. Wij waren er niet echt kapot van, de enige plek die we konden krijgen was op een plaats die extreem verlicht was en die Arubanen staan daar allemaal maar een beetje, niks dansen ofzo.. Maar het was opzich wel gezellig omdat wij gewoon gezellig zijn natuurlijk. Maar toen gebeurde er eindelijk iets. Er kwam zoown Amerikaan die naar de kruk wees en iets mompelde, dus wij: ‘Yeah sure’, dus bedoeld als Neem maar mee. Gaatie zitten! Ze vroegen hoe wij als nederlanders Amerikanen zien, of we ze dom vonden enzo. Waarop Cornelie antwoordde: No, just fat. (Deze vielen overigens reuze mee) Nou wij een tijdje met hun zitten praten alleen de stemming sloeg al snel om toen 2 van hun ruzie kregen. Uiteindelijk wilde ze echt gaan vechten terwijl het er zo’n beetje om ging wie nou een betere vriend was voor wie ofzo. Nee johh jullie zijn helemaaal niet dom :).
Nou hun dus maar naar huis en Ronald wilde graag over het strand terug lopen, hij wilde naar het punt lopen waar we op de heenreis ook werden afgezet alleen dat bleek toch wel heel erg ver en daarom gingen we een strandje eerder eruit. Toen zagen we daar die Amerikaanse jongens weer lopen, deze keer waren die vervelende er niet bij. Ze vonden dat we maar mee moesten gaan naar het casino en het was pas 12 uur dus dat deden we maar. Cornelie kreeg 10 dollar van een zo’n jongen en we wonnen daar nog 30 dollar bij :), uiteindelijk toch een geslaagde avond dus.
Dag 4
Maandag 21 maart
We moesten deze dag veel regelen. Eerst zijn we naar Oranjestad getaxied om daar een persoonsnummer voor Bas en Ronald aan te vragen bij het belastingkantoor, die hebben zij nodig voor hun werk. Naar een uurtje te hebben gewacht en geholpen te zijn, zijn we de stad ingelopen om voor iedereen nog een sim kaart te kopen. Hierna door naar weer een ander ding om internet te kopen. Blue Village heeft ons namelijk verteld dat dat allemaal inclusief is maar dat bleek dus weer eens niet zo te zijn. Hier ook nog een uur gewacht dus daarom hebben we geen tijd meer gehad om nog te kijken of we een auto konden huren. Want om 1 uur moest Bas alweer aan het werk, die had zijn eerste werkdag bij Yemanja. Wij wilde eigenlijk nog even de stad in maar ik had zo’n last van mijn voeten (blaren enzo) dat ik nauwelijks nog kon lopen. Daarom zijn Ronald en ik nog even bij de KFC gaan zitten en hebben we vervolgens maar weer een taxi gebeld naar huis. Thuis aangekomen leek het alsof internet echt maar voor 1 laptop was, toen Ronald zijn internet had uitgeschakeld kon ik namelijk nog steeds niet op mijn eigen laptop op internet. Ik moest die avond om half 5 op mijn werk zijn maar ik zat er toen echt even helemaal doorheen. Had slecht geslapen die nacht, alles leek even mis te gaan en ik kon gewoon niet meer op mn voeten staan. Zelfs als ik er niet op stond deed ie zeer.. dus ik zat erg tegen mn eerste werkdag op. Na een blaarpleister van Ronald en een koude douche (niet dat we hier op BV warm water hebben hoor) ging het wel wat beter. Mijn eerste dag bij Que Pasa viel dan ook heel erg mee. Ik werkte samen met Stijn, Danielle en Stephan op de bovenverdieping. Echt leuke collega’s en ik voelde me al snel op mn plek. Van mn voet gelukkig nauwelijks last gehad door die magische blaarpleister en lekker kunnen werken. Ik moest een beetje dingen wegbrengen en uithalen en hoefde verder gelukkig nog niks uit mijn hoofd te weten. Toen boven iedereen weg was liet Stephan mij zien hoe alles afgesloten moet worden. Daarna gingen we beneden verder werken voor de mensen die nog aan de bar zaten. Ronald kwam tegen 12 uur ook binnen, hij was toen net klaar met werken. Daar lag hij dan half dood op dat barkrukje. Wij moesten nog opruimen en waren tegen 1 uur klaar.
Dag 5
Dinsdag 22 maart
Dit was de eerste werkdag voor Maartje en Cornelie.
Ik moest die avond weer, net zoals de rest van de week, om kwart over 5 er zijn. Ik kon deze avond met Stephan meerijden dus dat was wel fijn. Weer gezellig gewerkt en op het einde zitten er dan alleen nog maar werknemers aan de bar te zuipen, das wel grappig. Bij Que Pasa is het ook zo dat werknemers na 23.00 uur onder werktijd gewoon mogen drinken. Stephan wilde nog even naar Chaos, dit is een kroeg waar heel veel collega’s na sluitingstijd nog even heen gaan, dus ik ging even mee. Het was daar wel erg gezellig en heb weer veel nieuwe mensen ontmoet, waaronder nog meer collega’s en wat vaste klanten van QP. Elmar, een vriend van Stef, kwam ons ophalen. Hij drinkt zelden, alleen met feestjes ofzo en daarom is hij ook vaak de bob.
Dag 6
Woensdag 23 maart
Ik had de heeele dag vrij! Alleen wel in mn eentje.. om 3 uur moesten Corny en Maart beginnen en om 1 uur Ronald. Wij hebben dus tot ongeveer 1 uur bij het zwembad gelegen, waar ik echt gruwelijk verbrand ben! Daar lagen van die Arubanen die ons de hele tijd zaten aan te staren, echt vet vervelend. Daarna een beetje opgeruimd en achter de laptop gezeten. Toen Maartje en Cornelie ook ging werken ben ik toch nog even in mn eentje bij t zwembad gaan liggen met mn boekje erbij. Al snel kwamen die Arubanen weer naar buiten en die begonnen zich een beetje uit te sloven met hun fiets. Uiteindelijk belandde die fiets dus in het zwembad wat wel erg amusant was. ’s Avonds moest ik ook in mn eentje eten, dat vond ik wel stom, had ook eeecht geen zin om boodschappen te doen, dus dat deed ik dan ook maar niet:). Toen bleef er nog over: Brood of kijken wat er bij de bar te eten viel. Ik koos voor het laatste. Ik nam een tijdschrift mee zodat ik nog wat te doen had daar, en bestelde een hamburger. Die hamburger was echt goed te eten! (stiekem niet verwacht) en toen ik weer terug liep werd ik nog aangesproken door die Arubanen van t zwembad, die stonden daar met zn allen te poolen. Ik dacht Ach heb toch niks beter te doen dus ben met ze in gesprek gegaan. Was eigenlijk nog best wel gezellig, zelfs nog een potje gepoold.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
